رشته شنوایی‌شناسی دارای چهار حیطه اصلی است که عبارتند از:
۱ـ ارزیابی و تشخیص اختلالات شنوایی و تعادل ۲ـ پیشگیری و حفاظت شنوایی، که به بررسی آلودگی‌های صوتی کارخانجات و مراکز پر سروصدا می‌پردازد و تلاش می‌شود تا خسارت‌های ناشی از آلودگی صوتی به حداقل برسد. ۳ـ توانبخشی شنوایی، که شامل ساخت و تجویز انواع قالب گوش و تجویز و ارزیابی وسایل کمک شنوایی مانند سمعک می‌شود. (بر خلاف تصور عامه مردم، سمعک، یک بلندگو نیست که بتوان آن را از داروخانه یا مرکز دیگری خریداری کرد و استفاده نمود بلکه یک شنوایی‌شناس باید با استفاده از اطلاعات علمی خود و با توجه به مقدار شنوایی فرد کم شنوا، سمعک را برای گوش او تنظیم کند.) ۴ـ آموزش به افراد کم شنوا و ناشنوا، که در این حیطه شنوایی‌شناس به فرد کم شنوا طرز استفاده از سمعک را آموزش داده و او را با اصوات مختلف آشنا می‌سازد و به ناشنوا لب خوانی و گفتارخوانی را آموزش می‌دهد.
توانایی‌های لازم :
دقت، لازمه رشته شنوایی‌شناسی است. چرا که اگر یک شنوایی‌شناس، آزمایش‌های مورد نیاز را به دقت انجام ندهد، حتی می‌تواند باعث یک عمل جراحی بی‌دلیل شود. همچنین دانشجوی شنوایی‌شناسی باید به علم فیزیک علاقه‌مند باشد و به علوم تشریح و فیزیولوژی به ویژه در زمینه شنوایی احاطه داشته باشد.
فارغ‌التحصيلان اين رشته مي‌توانند در زمينه‌هاي زير مشغول بكار شوند:
- فعاليت در مراكز شنوائي شناسي خصوصي، دولتي، و مراكز دانشگاهي، بيمارستانها، درمانگاهها و مجتمع‌هاي توانبخشي.
- كارخانه‌ها و مراكز صنعتي جهت ارزيابي صوت، اثرات و پيشگيري.
- مدارس (عادي و استثنائي(
- خانه‌هاي بهداشت.
- تأسيس و دريافت مجوز كلينيكهاي خصوصي و مؤسسات شنوائي شناسي با همكاري مسؤلين فني.
- فعاليت در زمينه‌هاي آموزشي در دانشگاهها و مراكز تربيت معلم.
- فعاليت در زمينه‌هاي تحقيقاتي در مؤسسات مربوطه.
- مراكز مشاوره وابسته به سازمان بهزيستي و نظاير آن.
و. . .)
- همكاري با ساير متخصصين در زمينه‌هاي شنوائي و تكلم براي حفظ ارتباط معلول با جامعه و اطرافيان.
- این رشته در اصفهان در سال ۱۳۸۸در دانشکده توانبخشی تاسیس گردید و در حال حاضر ۴ درمانگاه مجهز وابسته به دانشگاه اماده خدمت رسانی به عموم است